Klienci często skarżą się na to, że są nękani przez firmy windykacyjne: telefonami, sms-ami i pismami.

Co w takiej sytuacji możemy zrobić?

Wierzyciel, co do zasady, ma prawo domagać się zapłaty przysługującej mu należności. Jeżeli jednak otrzymujemy wezwanie do zapłaty z firmy windykacyjnej i w odpowiedzi zgłaszamy zarzut przedawnienia, a zarzut ten jest niewątpliwie słuszny i ta firma dalej wysyła do nas pisma, a jej pracownicy do nas wydzwaniają, mimo wyraźnych sygnałów, że sobie takiego kontaktu nie życzymy, to może to zostać potraktowane jako nękanie, a co za tym idzie naruszenie dóbr osobistych, a to z kolei może być podstawą do zasądzenia zadośćuczynienia na naszą rzecz czy na wskazany cel społeczny.

Takie stanowisko zajął na przykład Sąd Apelacyjny we Wrocławiu w wyroku z dnia 15 lutego 2013 roku (sygn. akt: I Aca 31/13). W uzasadnieniu tego wyroku Sąd wskazał:

Sąd ten nie kwestionuje prawa strony pozwanej do domagania się od powoda spłaty przedawnionego roszczenia. Jednakże Sąd ten stawia granice, których wierzycielowi przekroczyć nie wolno. Pierwszą z nich jest uszanowanie (uwzględnienie) stanowiska dłużnika co do prawa zgłoszenia zarzutu przedawnienia. Jeżeli tego rodzaju wyraz woli nie budzi wątpliwości i w sposób jednoznaczny doszedł do wierzyciela (pierwotnego czy wtórnego) to natarczywe ponawianie wezwania do zapłaty bez uzyskania tytułu egzekucyjnego, którego dłużnik żąda jest bezprawne. Tylko tytuł egzekucyjny zaopatrzony w klauzulę wykonalności jest skutecznym środkiem egzekucji roszczenia.

Drugą granicą jest ocena czy po uzyskaniu stanowiska dłużnika jak wyżej, można nadal bez odpowiedzialności co do sfery dóbr osobistych stosować praktyki nękające, dręczące, naruszające spokój osoby, która w sposób niebudzący wątpliwości przedstawiła swoje racje i zażądała skierowania sprawy na drogę postępowania sądowego czyli zażądała konstytucyjnie zagwarantowanej ochrony prawnej.

Otóż jak trafnie skonstatował Sąd pierwszej instancji działanie firmy windykacyjnej, która lekceważy obywatela i niezgodnie z zasadami współżycia społecznego, dobrymi obyczajami wymusza na nim przez nękanie go w różny sposób, spłatę długu co do którego zgłosi on zarzut przedawnienia lub uznał żądanie za bezpodstawne jest naruszeniem dóbr osobistych, a konkretnie wolności, miru domowego i prywatności.

Jak słusznie wskazał Sąd Okręgowy przedstawione wyżej dobra osobiste należą do praw podmiotowych bezwzględnych, zatem na wszystkich – także firmach windykacyjnych spoczywa obowiązek nieingerowania w sferę spraw wchodzących w ich zakres, z wyjątkiem sytuacji prawnie uzasadnionych, co niewątpliwie w rozpoznawanej sprawie nie miało miejsca.

Zatem jeżeli firma windykacyjna kieruje do nas nieuzasadnione wezwania do zapłaty i nęka nas w inny sposób, zamiast skierować sprawę na drogę sądową, możemy rozważyć skierowanie do Sądu pozwu o ochronę naszych dóbr osobistych.